To będzie już czwarta odsłona Final Four w Nowym Orleanie, mieście jazzu i wiecznej zabawy. Każdy z poprzednich finałów z różnych względów zapisał się w historii NCAA. Przypomnijmy je pokrótce:

Rok 1982:
Final North Carolina - Georgetown 63-62. Pojedynek Worthego, Perkinsa i Michaela Jordana z Patrickiem Ewingiem, w obecności prawie 62 tys widzów, do dziś uchodzi za jeden z najwspanialszych meczów w historii NCAA. Do historii przeszedł zwycięski rzut Michaela Jordana w ostatnich sekundach meczu, od którego tak naprawdę zaczęła się kariera Mike'a. Jako anegdotę mogę podać, że od tego meczu komentatorzy amerykańscy przestali mówić Mike Jordan, a zaczęli Michael Jordan. O sile tamtego Final Four niech świadczy fakt, że 11 graczy biorących udział w tych 3 meczach, było (jest) wielkimi gwiazdami NBA. Pięciu z nich (Jordan, Ewing, Worthy, Olajuwon, Drexler), zostało wybranych do 50 najlepszych graczy w historii.

Rok 1987:
Finał Indiana - Syracuse 74-73. ostatnia wygrana Bobbego Knighta, w równie niezwykłych okolicznościach jak zwycięski rzut Jordana z 1982 roku. Można powiedzieć retrospekcja po pięciu latach. Tym razem w głównej roli rozgrywający Indiany Keith Smart, który również zapewnił swojej drużynie wygraną rzutem z wyskoku, w ostatnich sekundach meczu. Tym razem w Final Four nie grała już taka plejada uznanych gwiazd jak pięć lat temu. Ale np. w przegranej drużynie Syracuse, prym wiódł pierwszoroczniak, późniejszy No 1 draftu, Derrick Coleman.

Rok 1993:
Finał North Carolina - Michigan 77-71 i …. no właśnie, i zagranie Chrisa Webbera o którym on sam i jego fani chcieliby na zawsze zapomnieć. Finał North Carolina - Fab Five (Michigan) miał być tylko formalnością. Z jednej strony zespół samych uniwersyteckich gwiazd, z drugiej ... tylko tradycje i zdawałoby się, że przeciętna drużyna. Ale było inaczej ..
Przy stanie 73 - 71 dla NC Chris złapał piłkę w rogu boiska (przy ławce rezerwowych), a ponieważ osaczyło go dwóch zawodników North Caroliny poprosił o czas. Niestety, czas którego drużyna Michigan już nie posiadała. Skończyło się przewinieniem technicznym drużyny, czyli dwoma rzutami osobistymi i piłką z boku dla NC. Zakończyły się również marzenia o tytule dla jednej z najwspanialszych drużyn uniwersyteckich w historii. Drużyny, która rozpadała się bez zdobycia choćby jednego tytułu NCAA, a która twierdziła, że ówcześnie dałaby sobie radę w NBA.
Nazwiska Webber, Juwon Howard, Jalen Rose dziś sporo znaczą w NBA. Jimmy King i Ray Jackson również przewinęli się przez parkiety NBA. A czy ktoś z Was pamięta, bez wyszukiwania w necie, kto grał ówcześnie w North Carolina? Oto cala NCAA - nazwiska nie grają, a często myśl trenerska jest ważniejsza niż gwiazdy w przeciwnej drużynie.


Na zakończenie dwa zdania. W pierwszej 15 tegorocznego draftu znajdzie się przypuszczalnie pięciu zawodników biorących udział w tegorocznym Final Four. Carmelo Anthony, Dwane Wade, T.J. Ford, Nick Collison oraz Kirk Hinrich maja szansę zostać gwiazdami NBA. Moim zdaniem, pierwsza trójka jest na to "skazana". Szykują się znów niesamowite emocje w Nowym Orleanie. Żal tylko, że żadna z naszych telewizji nie będzie nadawała tych meczów. Przy braku transmisji NBA, byłyby one namiastką prawdziwej koszykówki na ekranach TV.