Polish Shootout to jedyny w Polsce obóz koszykówki, na którym młodzi i utalentowani koszykarze mają możliwość pokazania swoich umiejętności przed trenerami amerykańskich uczelni NCAA. Dla każdego uczestnika Polish Shootout jest to wielka okazja, aby zaprezentować się wyszukiwaczom talentów z amerykańskich uczelni i ewentualnego otrzymania stypendium umożliwiającego darmowe studia i grę w lidze akademickiej NCAA. Amerykańscy trenerzy goszczący na Polish Shootout występują w charakterze obserwatorów śledzących poczynania zawodników na parkiecie. Reprezentują oni ligę, która od lat jest uznawana za źródło, z którego czerpią kluby NBA. Dzięki obozowi Polish Shootout marzenia młodych Polskich koszykarzy mogą stać się faktem.

"Pomysł na obóz Polish Shootout narodził się w lecie 2001. Zarówno ja, Paweł Mrozik (Western Nebraska C.C.), jak i Marek Zieliński (Longwood University), mieliśmy już za sobą doświadczenia gry w akademickich ligach w ojczyźnie koszykówki. Obydwaj zdaliśmy sobie sprawę z tego jak wielki niewykorzystany potencjał koszykarski ma Polska. Znaliśmy ideę tego typu obozów, gdyż z powodzeniem odbywają się one w Stanach Zjednoczonych i od niedawna na Litwie. Postanowiliśmy zorganizować taki obóz w Polsce wiedząc, że byłby on wielką szansą dla każdego uczestnika. Nasz pomysł na obóz dawał nam wizję tego jak Polska koszykówka mogłaby wyglądać w przyszłości. W całej Europie bardzo popularną rzeczą jest wysyłanie zawodników do Stanów, aby tam mogli szkolić się pod okiem najlepszych fachowców. Dodatkową rzeczą jest fakt, że grając w drużynie uczelnianej uzyskuje się równocześnie możliwość kształcenia się i otrzymania dyplomu ukończenia amerykańskiej szkoły wyższej. Edukacja jest niezmiernie ważna dla każdego sportowca, gdyż jego kariera wiecznie trwać nie będzie, a co gorsza może skończyć się trwałą kontuzją, która uniemożliwi dalszą grę. Tak więc gra w NCAA jest podwójnym zyskiem dla zawodnika"

Paweł Mrozik - współorganizator Polish Shootout 2002

Pierwsza edycja, Polish Shootout 2002, była 3-dniowym obozem który odbył się w lipcu 2002 roku na obiektach AWF w Warszawie. Poniżej przedstawiamy LISTĘ UCZESTNIKÓW:

Impreza ta miała bardzo dynamicznym przebieg: zawodnicy zostali podzieleni na dwie grupy wiekowe, młodszych i starszych, i rywalizowali ze sobą grając 4 na 4, lub 5 na 5. Ponadto, odbył się konkurs wsadów i rzutów za trzy punkty. Zwycięzcą konkursu wsadów został Jurek Duda (Unia Tarnów), a konkurs rzutów za trzy punkty wygrał Michał Samborski (Start Lublin).

Pod koniec obozu została wybrana NAJLEPSZA PIĄTKA OBOZU POLISH SHOOTOUT 2002 ( po dwóch młodszych i starszych zawodników, plus Najbardziej Wartościowy Zawodnik obozu.):

Młodzi: Maciej Paszowski (Pogoń Ruda Śląska), Tomasz Rabowski (UKS VIII LO Toruń)
Starsi: Michał Samborski (Start Lublin), Adam Metelski (KKS Poznań)
Najbardziej Wartościowy Zawodnik: Jurek Duda (Unia Tarnów)

Trenerzy obecni na Polish Shootout 2002:

Jim Harrick Jr. - University of Georgia
Mike Broughton - University of Nebraska
Jeff Jones - American University
Scott Stapler - Southern Birmingham College

Zawodnicy, którzy otrzymali stypendia:

Jerzy Duda - Mid-Plains Community College
Adam Metelski - Grayson County College
Łukasz Obrzut - otrzymał wiele propozycji, wyjechał dzięki swoim kontaktom do Bridgton Academy
Tomasz Celej - otrzymał wiele propozycji, nie wyjechał z powodów osobistych.
Oprócz wymienionych zawodników, którzy otrzymali stypendia, spore zainteresowanie wzbudzili również młodzi gracze, którzy są jeszcze w szkole średniej.

Druga edycja campu Polish Shootout została rozegrana na terenie AWF w Warszawie. Do stolicy przyjechało 32 zawodników starających się o stypendia w amerykańskich collegach. Wszyscy zostali podzieleni na dwie kategorie, zawodnicy do lat 18 i powyżej tej granicy. W każdej z kategorii stworzono trzy zespoły po 5 zawodników ( w dwóch przypadkach drużyny składały się z sześciu graczy i konieczne były zmiany podczas spotkań):

Przebieg całego obozu był bardzo zróżnicowany. W pierwszym dniu (sobota) od godziny 17 trzygodzinna sesja składała się z rozgrywanych spotkań. Dzień później w pierwszej części oglądaliśmy trening prowadzony przez Marka Zielińskiego i Pawła Mrozika a wieczorem gry. W poniedziałek natomiast najpierw był krótki trening i konkursy, wsadów i rzutów za trzy punkty a wieczorem tradycyjnie mecze. W dniu dzisiejszym, ostatnim, wręczone zostały nagrody dla najlepszych zawodników campu, choć niektórzy rozegrali jeszcze dodatkowy mecz. Spotkania były rozgrywane systemem każdy z każdym najczęściej w systemie mecz i rewanż a mecze trwały po 10 minut. Przebieg spotkań był najczęściej wyrównany (kilka razy trzeba było przeprowadzić dogrywkę), poziom raczej dobry i tylko w pojedynczych meczach zdarzało się, że drużyny seryjnie pudłowały, faulowały i traciły piłkę. Przebieg spotkań doskonale ilustrował poziom prezentowany przez graczy. Tak jak mecze były zacięte, tak samo nie było wyraźnych różnic pomiędzy zawodnikami. Rzecz jasna niektórzy prezentowali się lepiej od pozostałych, nie było jednak zawodnika, którzy wyraźnie górowałby nad pozostałymi uczestnikami campu. Po grze niektórych koszykarzy widać było, że maja ogromny potencjał, choć jeszcze nie do końca wykorzystany. Do grupy takich zawodników trzeba zaliczyć przede wszystkim Mateusza Sowę prezentującego doskonałą motorykę czy grę w szybkim ataku. Na obserwatorach spore wrażenie zrobił także mierzący 210 cm Tomasz Kwiatkowski. Zawodnik ten jest jeszcze bardzo „surowy” ale przy jego wieku i wzroście jest sporą nadzieja na przyszłość. Czołowych zawodników było kilku, przede wszystkim wybrany na MVP turnieju Łukasz Wiśniewski ze Zrywu Toruń, który w czasie meczów często popisywał się efektownymi wsadami lub asystami (kilka razy doskonale podania na alley-oop). Jak mi powiedział w klubie gra raczej jako rzucający obrońca, tu był ustawiony najczęściej jako rozgrywający co jednak mu nie przeszkadzało i świetnie wychodziło: „Jak każdy chcę oczywiście zdobywać punkty, cieszę się jednak zarówno z punktów jak i asyst”. Bardzo dobrze grał także Adam Metelski, który występuje już od roku w Grayson County College. W tej chwili ma jeszcze wakacje ale już niedługo powróci do ciężkiego sezonu w junior collegu: „We wrześniu sparingi, takie nieoficjalne, bez trenera. Potem, już w czasie sezonu, o 5.30 siłownia trzy razy w tygodniu, następnie bieganie na 2 mile (na czas, w przypadku słabego czasu ćwiczenie trzeba powtarzać) i oczywiście treningi”. Adam zrobił dobre wrażenie na trenerach amerykańskich, którzy po jednej z gier odbyli z nim rozmowę. Zawodnik ten jest niezwykle silny (prawie 120 kg, choć na pierwszy rzut oka tego nie widać), pewnie gra pod koszem (zbiera wiele piłek), potrafi rzucić także z półystansu. Raczej na pewno nie będzie grał do końca studiów w tym zespole, bowiem kilka zespołów Divison I widziałoby go u siebie (w tym również znane college). Wymieniając najlepszych graczy nie można także pominąć takich koszykarzy jak Bocianowski (przypomina trochę Metelskiego, potrafi rzucić, zebrać czy zablokować), Paszowski z Pogonii Ruda Śląska, Maciej Kret czy Sebastian Okoła.

Jak już wcześniej wspomniałem, rozegrane zostały dwa konkursy, Najpierw można było podziwiać próby efektownego wkładania piłki do kosza. Do tego konkursy zgłosiło się pięciu graczy, którzy byli oceniani w skali od 1-5 przez jury składające się z następujących osób: Paweł Mrozik, Marek Zieliński, dwaj trenerzy z NCAA oraz autor tego artykułu. Każdy z zawodników miał dwie próby, które można było powtarzać maksymalnie trzy razy, w wypadku gdy ktoś nie był zadowolony z tego co zaprezentował. Było efektownie i śmiesznie. Najwięcej zachwytu wzbudzili dwaj gracze, Misiewcz oraz Wiśniwski. Obaj wykonywali bardzo efektowne próby ale zwycięzył ten drugi zawodnik, który był faworytem tego konkursu (m.in. wykonał wsad z obrotem 360).”Nie planuje tu niczego, raz wyjdzie raz nie, zależy od dnia” – powiedział nam po zakończeniu konkursu o swoich wsadach. Wspomnieć tu należy także o największym showmenia tego campu, który przy okazji konkursu wsadów miał swoje pięć minut. Tomasz Rabowski, bo o nim mowa, przed jedną z prób ustawił mała kaczuszkę między koszem a linia rzutów wolnych pokazując skąd się zamierza odbić, wywołując śmiech wszystkich zgromadzonych w hali.