Być niedocenionym to nic nowego dla Tajuana Portera. On przyzwyczaił sie do bycia najniższym dzieciakiem na boisku, nawet nieco niższym od jego siostry bliźniaczki. Gdy więc 167 centymetrowy rozgrywający zaczął rozglądać się za collegem, nie zdziwiło go to, że tylko jeden z głównych zespołów intenstywnie starał się go pozyskać. Ta szkoła, Oregon, miała zapewne informacje z pierwszej ręki, skoro grał już u nich były kolega z drużyny Tajuana ze Szkoły Średniej Odrodzenia z Detroit.

"Wiem do czego jestem zdolny", mówi Porter. "Przyszedłem do collegu z takim typem mentalności, że dam światu o sobie znać. Miałem poczucie misji do spełnienia od samego do początku".

Już po kilku meczach z jego kariery, ta misja została wykonana: do końca grudnia Porter był jednym z czołowych strzelców w Pac-10, uzyskując średnio więcej niż 18 punktów na mecz. Kaczki były nie pokonane na drodze do gier konferencyjnych, co było ich najlepszym startem od 60 lat. Porter był również na drodze do zdobycia rekordu pierwszoroczniaków trafionych trójek w sezonie, ustanowionego w 2003 roku przez innego płodnego obrońcę, Keydrena Clarka z St Peter's.

W meczu przeciwko Portland State w listopadzie, Porter zaliczył 10 trójek, wyrównując najlepszy wynik w historii Pac-10 i skończył mecz z 38 punktami, zmazując rekord punktowy pierwszoroczniaków "Kaczek". Być może więcej ludzi powinno było się tego spodziewać po Porterze, który wcześnie nauczył się radzić sobie z niedoborem wzrostu. Dorastał podziwiając gości takich jak Earl Boykins oraz uczył się od Rashada Philipa, który z 175 centymetrami wzrostu był gwiazdą w Detroit Mercy. "Rashad należy do grupy najlepszych obrońców pochodzących z Detroit", zachwala Porter, którego wkład w grę zmalał nieco w grudniu z powodu kontuzji palca u nogi. Nauczył mnie jak grać przeciwko ustawieniu 4 + 1 i w jaki sposób rzucać naprzeciwko większego obrońcy".

Porter nadal ma sporo do udowodnienia w nadchodzących ponad trzech latach. Jednak nie waha się przypominać wszystkim tym szkołom, które go nie doceniły jako rekruta, że straciły one swoją szansę. "Jest już za późno" - powiada. "Jestem juz tutaj".

Autor: Michael Weinreb
Tłumaczenie: Adam Depka

<--- Wróć