Warning: include(http://www.e-nba.pl/bannery/banner_up.php) [function.include]: failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /vol/www/collegehoops/archiwum/inc/gora.inc on line 2

Warning: include() [function.include]: Failed opening 'http://www.e-nba.pl/bannery/banner_up.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/php-5.2.17-2.4/lib/php') in /vol/www/collegehoops/archiwum/inc/gora.inc on line 2
 
 
 

























POSZUKUJEMY CHĘTNYCH DO REDAGOWANIA SERWISU - PRZYŁACZ SIE DO NAS

Czy Duke obroni mistrzostwo NCAA?
tak, są bardzo mocni
nie, przegrają w finale
nie, przegrają w Final Four
nie, przegrają wcześniej w Turnieju



 

Koszykówka to gra globalna i w ogólnym zarysie wszędzie jest jednakowa. Gdy się jednak bliżej przyjrzymy to dostrzeżemy wiele różnic między koszykówką europejska, NBA, NCAA czy rozgrywkami kobiet. W tym dziale prezentuje najważniejsze przepisy ligi NCAA, które w wielu przypadkach różnią się od stosowanych reguł w innych ligach, ich ewolucje w czasie, wyjaśnienie systemu rozgrywek NCAA oraz krótkie przedstawienie osób odpowiedzialnych za zmiany w przepisach.

PRZEPISY GRY:

WYMIARY:

  • Wymiary parkietu: 28,65 m x 15,24 m

  • Wymiary pola trzech sekund: 5,79 m x 3,65 m

  • Odległość linii trzech punktów: 6,32

  • Wysokość kosza: 3,05 m

    CZAS

  • Czas gry: Dwie połowy po 20 minut, w razie konieczności 5-minutowa dogrywka

  • Czas trwania przerwy między pierwszą a drugą połową: 15 minut

  • Czas na wykonanie akcji: 35 sekund

  • Wymagany czas przejścia z połowy bronionej na atakowaną: 10 sekund

  • Zatrzymanie czasu gry po celnym rzucie: ostatnia minuta drugiej połowy oraz dogrywki

    FAULE:

  • Limit fauli: 5

  • Dodatkowe rzuty wolne: Po 7 faulu w połowie (rzut wolny jeden-za-jeden) oraz 10 w połowie (dwa rzuty wolne). Rzut wolny jeden-za-jeden (lub nazywając z terminologii amerykańskiej jeden-jeśli-jeden) znany jest z koszykówki europejskiej, gdzie stosowany był jeszcze w latach 90-tych. Oznacza on przyznanie jednego rzutu wolnego (regular bonus) i w przypadku gdy zostanie on wykorzystany, zawodnik może wykonać drugi rzut wolny (double bonus)

  • Liczba zawodników podczas wykonywania rzutów wolnych: 6 (4 z obrony i 2 z ataku)

    TIMOEOUTy:

  • Liczba timeoutów (mecz nietransmitowany w tv): Cztery 75 sekundowe oraz dwa 30-sekundowe w każdym meczu

  • Liczba timeoutów (mecz transmitowany w tv): Jeden 60-sekundowy oraz cztery 30-sekundowe

  • Timeouty w dogrywce: Jeden 30-sekundowy oraz ewentualny drugi 30-sek jeśli nie został wykorzystany w drugiej połowie

  • Prawo do wzięcia timeoutu: trener lub zawodnik przebywający na parkiecie

    NUMERY

  • Dozwolone numery na koszulkach: 00, 0, 1, 2, 3, 4, 5, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 50, 52, 52, 53, 54, 55

    TRANSFERY:

  • Zawodnik może przejść z jednego collegu tego samego szczebla rozgrywek do drugiego (np. z Division I do Division I) ale w tym wypadku będzie musiał pauzować przez jeden sezon. Dopiero po tym okresie będzie uprawniony do gry. Inna sytuacja jest w przypadku transferów z niższych rozgrywek. Każdy, kto np. zakończył dwuletni college NJCAA może przejść do NCAA i uprawiony do gry zostanie w trybie natychmiastowym. Podobnie jest (pod pewnymi warunkami) w sytuacji przejścia z junior collegu do NCAA w sytuacji gdy już do JUCO nastąpił transfer z NCAA.

    INNE

  • Błąd 5 sekund: podczas przetrzymywania piłki lub kozłowania przy pilnującym rywalu

  • Liczba sędziów: 3

  • Przewinienie techniczne: 2 rzuty wolne

  • Podanie piłki z połowy atakującej na broniącą: zabronione z wyjątkiem wyprowadzania piłki z autu.

  • Piłka sporna: w takim przypadku nie ma rzutu sędziowskiego lecz o tym kto będzie miał piłkę decyduje tzw. "possession arrow" (strzałka widoczna przy stoliku sędziowskim, pokazująca kto ma piłkę). Possession arrow przyznawane jest w następujący sposób: gdy rzut sędziowski na początku meczu wygra drużyna A, wtedy possession arrow przyznawane jest drużynie B. W przypadku sytuacji spornej (przetrzymywanie piłki przez dwóch lub więcej graczy, piłka utknęła między koszem a tablica, sędzia nie jest pewien kto ostatni dotknął piłki, dwaj gracze równocześnie dotknęli piłkę - czyli sytuacje gdy w NBA lub koszykówkę europejskiej jest rzut sędziowski) piłkę otrzymuje wtedy drużyna B a possession arrow zostaje zmienione na te dla drużyny A (czyli zespołu, który wygrał piłkę na początku meczu).

    SYSTEM ROZGRYWEK NCAA:

    Drużyny podzielone na konferencje rozgrywają w sezonie ok. 30 spotkań. W pierwszej części sezonu regularnego spotykają się z drużynami z różnych konferencji (przeciwnicy ustaleni indywidualnie przez każdy college przed sezonem), po czym następuje okres conference games. Mecze są rozgrywane formułą każdy z każdym, jeden mecz rozgrywany przez własną publicznością a rewanż na wyjeździe (lub na odwrót). Po zakończeniu sezonu regularnego następuje Tournament konferencji, w którym 8 najlepszych drużyn konferencji walczy o mistrzostwo systemem pucharowym w turnieju rozgrywanym we wcześniej ustalonym miejscu. Mistrz każdej konferencji automatycznie zdobywa prawo do występu w NCAA Tournament (w ten sposób do ogólnokrajowego Tournamentu wchodzi 31 drużyn). Pozostałe drużyny (34) muszą czekać na tzw. "selection sunday". W tym dniu (ostatni dzień rozgrywek) specjalny komitet NCAA wybiera następne drużyny, które nie zdobyły mistrzostwa swojej konferencji a będą mogły wystąpić w Tournamencie.

    Komitet składa się z kilkunastu członków w skład których musi wchodzić co najmniej jedna kobieta i przedstawiciele trzech mniejszych collegów. W trakcie obrad, salę musi opuścić członek komisji, który pochodzi z collegu który właśnie jest dyskutowany. Wyjątkiem jest tu konieczność odpowiedzenia na jakieś ważne pytanie. W przypadku dyskutowania nad drużynami ze swojej konferencji dana osoba nie może odpowiadać na konkretne pytanie - odpowiedzi mogą udzielać przedstawiciele, którzy pochodzą z collegów należących do innej konferencji. Podczas głosowania nie można oddawać głosu na college w którym się pracuje.

    Zespoły wybieranie są na podstawie bilansu w sezonie oraz stopnia trudności rywali z jakimi się spotkali w sezonie (co oznacza, że drużyna ze słabej konferencji która wygrała więcej spotkań może mieć mniejsze szanse na awans niż zespól z najlepszej konferencji NCAA, który tych zwycięstw zaliczył mniej). Analiza ta jest przeprowadza przede wszystkim na podstawie tzw. RPI (The Ratings Percentage Index). To matematyczny wzór stworzony w 1981 roku. W skład tego wzoru wchodzi procent zwycięstw danego zespołu, jego rywali, oraz rywali jego rywali (a dokładniej: 25 % procentu zwycięstw drużyny, 50 % średniego procentu zwycięstw przeciwników i 25 % średniego procentu zwycięstw przeciwników ich przeciwników). NCAA wprowadza jednak swoje modyfikacje, do podstawowego RPI. Zmiany nie są ujawniane, wiadomo jedynie, że chodzi o pewne bonusy (np. dodatkowe punkty za pokonanie czołowych drużyn) i kary (np. za porażki z zespołami z miejsc poniżej 100 z rankingu RPI).

    Zazwyczaj w poniedziałek, a wiec prawie tydzień przed selection sunday, komitet analizuje też tzw. "Nitty Gritty report". To alfabetyczny spis 105 zespołów z rankingu RPI z uwzględnieniem następujących statystyk:

  • Bilans dywizji I

  • Ogólny RPI

  • Bilans konferencji

  • Bilans drużyn spoza konferencji

  • RPI konferencji, RPI spoza konferencji

  • Bilans drużyny na wyjazdach

  • Bilans drużyny w ostatnich 10 meczach

  • Bilans drużyny przeciwko drużynom 1-50 w rankingu RPI

  • Bilans drużyny przeciwko drużynom 51-100 w rankingu RPI

  • Bilans drużyny przeciwko drużynom 101-200 w rankingu RPI

  • Bilans drużyny przeciwko drużynom poza 200 w rankingu RPI

    Następne spotkanie organizuje się w czwartek, gdzie następują dwa głosowania. Najpierw głosuje się na nie więcej niż 34 drużyny, które zasługują na to by znaleźć się w Tournamencie. Lista może zawierać drużyny, które maja szanse na kwalifikacje automatyczną, poprzez wygranie Tournamentu swojej konferencji. W drugim głosowaniu wybiera się kolejną grupę drużyn, które powinny wejść do Tournamentu (nie uwzględnia się już drużyn, które automatycznie zakwalifikowały się do Tournamentu).

    W tym momencie tworzy się dwa zestawienia: drużyn, które są wybierane do Tournamentu (at large) oraz drużyn nominowanych do tego (at large nomination). Drużyny, które zostały wytypowane przez głosujących w obu głosowaniach, otrzymują miejsce w zestawieniu at large. Lista nominowanych składa się natomiast z drużyn, które zostały wytypowane tylko w jednym głosowaniu oraz mistrzowie regularnego sezonu poszczególnych konferencji. W tym momencie zazwyczaj ok. 25 drużyn ma już miejsce w Tournamencie. Reszta (ok. 9), wybierana jest z zestawiania "nominowanych". Następuje więc kolejne głosowanie. Każdy z członków komisji wybiera z tej drugiej listy 8 drużyn. Zespoły, które otrzymały po conajmniej 7 głosów "awansują" do zestawiania at large (a więc drużyn, które będą grać w Tournamencie). Z pozostałych drużyn głosowania, czołowe 4 przechodzą na następne głosowanie a pozostałe wracają do listy nominowanych. Następnie znowu wybiera się 8 drużyn (gdy pozostało w liście nominowanych 20 zespołów), 6 (gdy zostało 14-19) lub 4 (gdy zostało 13 lub mniej zespołów). Czołowe 4 drużyny z tego głosowania dołączają do poprzednich czterech, które zostały. W tym momencie każdy z głosujących przydziela punkty od 8 do 1. Po podliczeniu wszystkich głosów, cztery najlepsze drużyny awansują do Tournamentu. Proces ten powtarza się tak długo, aż zostanie wybranych 34 drużyn. W trakcie głosowań, rozstrzygają się Tournamenty konferencji. Gdy zespół zapewnił sobie automatyczny awans, jest "wyrzucany" z zestawienia at large zwalniając miejsce dla innego collegu.

    Mamy więc 65 zespołów, co jest liczbą nieparzysta jak na system pucharowy. Wszystko przez to, że jeden mecz jest w rundzie wstępnej Tournamnetu (dwie najsłabsze drużyny z rozstawienia). Spotkanie to wyłania drużynę, które zagra w pierwszej rundzie. Wszystkie 64 zespoły podzielone są na cztery regiony (czynnik geograficzny) i w każdym z tych regionów są rozstawiane z numerem 1-16. W pierwszej rundzie drużyny spotykają się w czterech regionach (we wcześniej ustalonym miejscu) według schematu: 1-16, 2-15, 3-14 ....., 8-9. Następnie zwycięskie drużyny spotykają się w kolejnych rundach według drabinki pucharowej. Przed Final Four mamy cztery rundy: First Round, Second Round, Sweet 16 i Elite 8 - końcową fazą jest Final Four w którym grają mistrzowie czterech regionów. Warto w tym miejscu powiedzieć, że Tournament nazywany jest w Stanach Zjednoczonych marcowym szaleństwem (march madness) co oddaje emocje i zainteresowanie jakie towarzyszy temu wydarzeniu. W tym miesiącu wszystkie inne wydarzenia sportowe w USA schodzą na dalszy plan a w telewizji (transmisje w CBS) króluje koszykówka akademicka.

    Od 2011 roku liczba drużyn biorących udział w Turnieju wzrosła do 68, tym samym runda wstępna została powiększona do czterech spotkań. W First Four, bo tak będzie nazywała się nowa pierwsza runda wezmą udział cztery zespoły z dużych konferencji (tzw. at large teams) oraz czterech zwycięzców z najmniejszych konferencji. Następnie zwycięzcy zostaną dołączeni do 64 zespołowej drabinki i rozegrają spotkania w ramach drugiej rundy. W trzeciej rundzie zmierzą się 32 ekipy, a w następnej kolejności zostaną rozegrana spotkania w ramach Sweet 16, Elite Eight i Final Four.

    EWOLUCJA PRZEPISÓW:

    1986: Zmieniono punktacje za kosz z gry i rzutu wolnego. Ten pierwszy od teraz liczył się za 2 punkty (wcześniej trzy) a rzut wolny 1 punkt (wcześniej 3 punkty)
    1911: Zawodnik zostaje wykluczony z gry po popełnieniu 4 faulu. W tym samym roku wprowadzono przepis zakazujący trenerowi kontaktowanie się z kimkolwiek z drużyny podczas timeoutów.
    1915: Unifikacja przepisów College, YMCA i AAU
    1921: Zawodnik może powrócić do gry tylko raz
    1924: Każdy sfaulowany zawodnik musi sam wykonywać przysługujące rzuty wolne (wcześniej jeden rzut mógł oddać ktoś inny)
    1934: Zawodnik może dwukrotnie powrócić do gry.
    1939 :Tablice przesunięto o dwie stopy dalej, by stworzyć więcej miejsca do gry pod koszem.
    1945: Wprowadzono defensywny goaltending (zakaz blokowania opadającej piłki), zwiększono limit fauli z 4 do 5 oraz wprowadzono przepis o błędzie 3 sekund. W tym samym roku umożliwiono także przeprowadzanie nieograniczonej liczby mian zawodników.
    1947Zezwolono na używanie przeźroczystych tablic
    1947Zezwolono na prowadzenie rozmów między trenerami a zawodnikami podczas timeoutów
    1953: Wprowadzono rzut wolny jeden-za-jeden (z wyjątkiem trzech ostatnich minut meczu, gdy za każdy faul przysługują dwa rzuty osobiste)
    1954: Zmieniono czas rozgrywania meczów. Do tej pory grano cztery kwarty po 10 minut, od tego roku wprowadzono dwie połowy po 20 minut.
    1958Wprowadzono ofensywny goaltending
    1968: Zakazano wkładania piłki do kosza
    1971: Wprowadzono przepis dotyczący przyznawania miejsc przed Tournamentem. Każda pozycja w rozstawieniu musi zostać przez klub zaakceptowania, pod groźbą zawieszenia na posezonowe rozgrywki
    1973: Freshmani są uprawnienie do gry w lidze uniwersyteckiej.
    1974:Od tego roku sędziowie mogą odgwizdywać faulu z dala od piłki
    1975: Zawodnicy po popełnieniu faulu nie muszą podnosić ręki
    1977: Zalegalizowano wsady
    1982: Zniesiono mecz o trzecie miejsce
    1983: Od tego roku zawodnik, który pilnowany przez 5 sekund nie oddał piłki, zalicza stratę. Wcześniej odgwizdywano rzut sędziowski.
    1986: Czas na oddanie rzutu zmieniono na 45 sekund
    1987: Linia rzutów za 3 punkty jest umieszczona w odległości 6 metrów i 2 centymetrów.
    1988: Zmieniono zasadę faulu umyślnego. Takie przewinienie skutkuje dwoma rzutami wolnymi oraz piłką z boku.
    1989: Za drugą bójkę w sezonie zawodnik zawieszany jest na jeden mecz a po trzeciej na resztę sezonu (włącznie z ewentualnym meczem finałowym)
    1992: Reset zegara na skończenie akcji następował w chwili dotknięcia obręczy a nie jak wcześniej, po wyrzuceniu piłki z rąk.
    1994: Czas na skończenie akcji zredukowano do 35 sekund. Zegar zatrzymywany jest od tego roku w ostatniej minucie meczu.
    1999: W przypadku gdy dwóch zawodników złapało piłkę ( w NBA i Europie jest wtedy rzut sędziowski), piłka przysługuje drużynie, której zawodnik spowodował przetrzymanie piłki (czyli np. zawodnik drużyny A miał piłkę, próbując zabrać mu piłkę gracz drużyny B złapał ja to wtedy piłka wędruje do drużyny B).
    2000: Sędziowie mogą korzystać z zapisu video by rozstrzygnąć czy rzut oddany w ostatniej sekundzie oddany był prawidłowo czy po czasie. W tym samym roku zmieniono regułę o piłce spornej i teraz o tym kto będzie miał piłkę, decyduje possession arrow (więcej o tym w przepisach)
    2001: Faule techniczne podzielono na pośrednie i bezpośrednie. Te pierwsze skutkują jednym rzutem wolnym a drugie dwoma rzutami wolnymi.
    2002: Wszystkie przewinienia techniczne zmieniono na 2 rzuty wolne.
    2003: Zadecydowano, że zawodnik, który podszedł do draftu do ligi NBA po skończeniu szkoły średniej, może się zdecydować na grę w NCAA w przypadku gdy nie podpisał kontraktu z klubem i nie zatrudnił agenta.

    KOMITET DS. ZMIAN W PRZEPISACH NCAA (DRUŻYNY MĘSKIE)

    Willis Wilson (prezes) (Rice University). Główny trener w uniwersytecie Rice,w którym zaczął pracowac w 1992 roku. Wcześniej przez jeden sezon byłasystentem Montgomery\'ego w collegu Stanford. W ciągu 11 sezonów pracy wychował 12 zawodników wybranych do piątki All-Conference a jeden z nich, Mike Wilks, gra w NBA. W 6 sezonach udąło mu się zanotować dodatni bilans Wilson swego cczasu był także wybrany na najlepiej ubranego trenera ligi, co było sporym wyróżnienie zważywszy na to, że wyperdził takich coachów jak Rick Pittino czy John Calipari. Wilson zasiada także w NABC Board of Directors.

    Joe Baker (Univeristy of Wisconsin): Sprawuje funkcje Athletic Director w collegu University of Wisconsin

    Charlie Brock (Springfield College): To twórca sukcesów Springfield College. Trzykrotnie doprowadził ten zespół do NCAA Division III Tournament, gdzie zdarzały się zwycięstwa nad drużynami z ogólnokrajowego rankingu. Brock zasiada także w komitecie National Association of Basketball Coaches (NABC).

    Dale Clayton (Carson-Newman College): Clayton to najbardziej zwycięski coach w historii collegu Carson Newman. W 2002 roku został wybrany na najlepszego trenera sezonu South Atlantic Conference po tym jak doprowadził swój zespół do Sweet 16. Jego sukcesy to efekt wielkiego doświadczenia, jakie zdobył pracując przez kilkanaście lat jako asystent głównego trenera w kilku drużynach, także z dywizji I (m.in. Vanderbilt i University of Louisiana)

    Joe Dean Jr. (Birmingham-Southern College): Jako zawodnik związany był z Mississippi State, gdzie został wybrany nawet do piątki All-SEC I otrzymał nagrodę za sportową postawę na parkiecie I poza nim. Karierę następnie kontynuował jako trener, m.in. był głównym trenerem w Birmingham-Southern. Zanotował tam bilans 137-45 i dwukrotnie był wybierany na najlepszego trenera Districtu 27 oraz trzykrotnie z rzędu na trenera roku Southern States. W swoim dorobku ma także posadę wiceprezydenta w Colonnade Group w Birmingham a od 1999 roku jest wiceprezydentem Birmingham-Southern College.

    Ed Souma (Hillsdale College): Od 28 lat prowadzi zespoły na różnych szczeblach ligi uniwersyteckiej. W swoim dorobku ma prowadzenie m.in. Calvin College z III dywizji NCAA (mistrzostwo kraju), Kent State z Division I, Lake Superior State z ligi NAIA (awans do ćwierćfinału Tournamentu) a także miał okazję prowadzić drużynę Athletes in Action w RPA.

    Larry Keating (Kansas): Od roku pracuje jako Senior Associate Athletics Director w Kansas, wcześniej był na stanowisku Assistant Commissioner for Basketball/Football Operations w konferencji Metro Atlantic Athletic. W 2003 roku był także Tournament Director podczas Tournamentu w regionie East. W swojej karierze pracował także w lidze International Basketball League, gdzie był odpowiedzialny za draft, kontrakty zawodników i kontakty z NBA, NCAA oraz zagranicznymi ligami i drużynami.

    Dave Odom (South Carolina): Odom w swojej karierze był trenerem m.in Wake Forest (także w czasach gry w tym collegu Tima Duncana) i South Caroliny. W swoim dorobku ma nagrodę trenera roku, trenera ACC (trzykrotnie) i raz w konferencji SEC. Zasiada także w National Association of Basketball Coaches

    John Thompson III (Princeton)Syn słynnego trenera Georgetown, w ciągu czterech lat pobytu w Princeton dwukrotnie doprowadził te uczelnię do występu w NCAA Tournament. Wcześniej, zaraz po skończeniu uczelni Princeton, pracował w firmie The Scoreboard, która zajmowała się pomocą przy negocjacjach zawodników z drużynami NBA (m.in. Shaq O\'Neal, Mourning i Dikembe Mutombo).

    Kevin Vande Streek (Calvin College) Trener ten objął posadę head coacha w Calvin College po sześciu latach pracy w University of Sioux Falls (liga NAIA). Z collegem tym awansował do NAIA Tournament i w jednym z sezonów ustanowił rekord uczelni w ilości zwycięstw. W 2000 roku zdobył z drużyną Calvin mistrzostwo dywizji III NCAA.

    Perry Watson (Detroit Mercy) Jest drugim najbardziej zwycięskim trenerem Detroit Titans w historii collegu. W ciągu 10 lat zanotował 9 zwycięskich sezonów a w latach 1998 i 1999 awansował z zespołem do NCAA Tournament. Zanim objął posadę trenera w Detroit był asystentem w Michigan, gdzie dwukrotnie miał okazję zagrać w finale NCAA.

  •  
    NBA





    Tournament 2010

  • 13 marca
    Selection Sunday

  • 15-16 marca
    First Four

  • 17-18 marca
    druga runda

  • 19-20 marca
    trzecia runda

  • 24-25 marca
    Sweet 16

  • 26-27 marca
    Elite Eight

  • 2 kwietnia
    Final Four

  • 4 kwietnia
    Finał NCAA



  • Najlepszą drużyną Rankingu AP w tym tygodniu jest:


    Ohio State



    Wybierz wywiad:



    Czytaj artykuł:

  • Nowi uczestnicy NCAA Tournament
  • TOP5 sezonu 2010/11
  • W Final Four obalajš stereotypy
  • Sukces nie zmieni? Haywarda
  • Czas na Final Four

    więcej artykułów




  • hotel Świdnica - gąsienice do minikoparek - granit mauersteine - Wiadomości Wałbrzych - ceramika bolesławiec sklep